|
Kasteel Aldendriel
Aldendriel is een in oorsprong laat-middeleeuws omgracht huis, waarvan nog een bij de restauratie in de jaren zestig te voorschijn gekomen vakwerkwand getuigt. In de 17de en 18de eeuw sterk verbouwd. Met enkele tussenpozen meestal in gebruik gebleven als verblijfplaats voor opeenvolgende eigenaars en bewoners. In een deel van de gebouwen is een horecagelegenheid gevestigd.
Kasteel Tongelaer
Het hoofdelement vormt hier een bijzondere poorttoren uit het begin van de 15de eeuw, die tevens geschikt was voor bewoning. De toren is ondergronds bovendien voorzien van een kleine gevangenis. Van de verdere kasteelopzet is weinig bekend. Later werden tegen de toren enkele vleugels gebouwd, waardoor een gesloten hoeve ontstond. Een gedeelte is momenteel bedrijfspand en ontvangstruimte. Het landgoed is bezit van de stichting Het Brabants Landschap.
De Maagdentoren
Deze luxueus uitgevoerde ronde woontoren werd op het einde van de 14de eeuw gebouwd door Reinier II van Schoonvorst, heer van Zichem. De toren uit ijzerzandsteen kent vier niveau’s, fraaie gewelven, haarden, een latrine e.d. en bezat oorspronkelijk unieke kleine, uitgebouwde verdedigingsplatforms. Ondanks de mogelijk-heid tot bewoning lijkt deze toren toch vooral een statusfunctie vervuld te hebben voor de toenmalige heren, die ook het stadje Zichem verder uitbouwden met kerk, gasthuis, lakenhal en stadswallen. De omgrachte toren stond los van het 13de-eeuwse rechthoekige kasteel met dubbele omgrachting, dat in de 16de eeuw werd verwoest en vervangen door het huidige ‘Oranjekasteel’. Momenteel ijvert de vzw ‘Red de Maagdentoren’ voor restauratie en openstelling van de toren.
Kasteel van Horst
Vanuit een oudere hof ontstond een enigszins ronde waterburcht die met name in de 15de eeuw haar definitief grondplan kreeg door de toevoeging van een sierlijke donjon door Amelric Pynnock. De imposante toren met smalle muurtrappen, ontvangstruimte, overdekte weergang en spuwers illustreerde Pynnocks doorstoten tot de ambtsadel. Het slot werd herhaaldelijk verbouwd, o.a. na een brand in 1489, maar steeds op het oude grondplan. Een bijzonderheid vormen de fraaie stucplafonds uit de Renaissance op de eerste verdieping van het woongedeelte. De laatste bewoner van de familie stierf in 1658. Sindsdien zette het verval in, al werd dat de laatste decennia gelukkig gekeerd. Sinds 1996 is de Stichting Vlaams Erfgoed verantwoordelijk voor het beheer. Er is een bezoekerscentrum ingericht en er zijn horeca-activiteiten. Het slot is landschappelijk schitterend gelegen in een grote waterpartij en een bosachtige omgeving.
Kasteel Aldendriel
|
